Ślady pierwszej obecności
aloesu
odnaleziono także w Egipcie, w „Egipskiej Księdze Lekarstw” oraz
papirusie z Eber , które powstały ok 1550r. przed naszą erą. Ówcześni
Egipcjanie traktowali
aloes niemal mistycznie.
Ofiarowywano go w charakterze prezentu podczas czasie pogrzebowych
ceremonii będącym symbolem życia po śmierci. Roślinę tą sadzono wokół
piramid, znacząc drogę faraonów ku Krainie Umarłych. Po dziś dzień w
Egipcie
aloe vera sadzony jest wokół cmentarzy.
Mahometanie zawieszali go nad wejściem swoich domów jako świadectwo
odprawionej pielgrzymki do Mekki. Obyczaj ten nadal funkcjonuje w ”Kraju
Faraonów”.
Aloes umieszczany jest nad drzwiami nowego
domu, w celu sprowadzenia do niego dobrobytu i zdrowia. Pozbawiony w ten
sposób wody i ziemi mógł przetrwać tak całe lata , a wręcz zakwitnąć. Współcześnie
aloes znalazł się pod lupą naukowców. Pierwszy, znaczący przełom w zastosowaniu
aloesu
na zachodzie, nastąpił w 1934r.